Ένα πρόσφατο άρθρο από την Νότια Κορέα, δημοσιευμένο στο Αγγλικό Ιατρικό περιοδικό BMJ, αναφέρει ότι ο συνδυασμός ορισμένων αντικαταθλιπτικών με αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAID’s) αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας στον εγκέφαλο.
Η μελέτη ήταν οπισθο-οπτική (retrospective) και αφορούσε την παρακολούθηση περισσότερων από 4 εκατομμύρια Κορεατών από το 2009 ως το 2013.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι τα φάρμακα αυτά αυξάνουν τις αιμορραγίες από το ανώτερο γαστρεντερικό σύστημα. Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα που είναι εκλεκτικοί αναστολείς της σεροτονίνης αυξάνουν τις αιμορραγίες στο γαστρεντερικό περισσότερο από 2 φορές, ενώ ο συνδυασμός τους με αντιφλεγμονώδη αυξάνει τις αιμορραγίες από το ανώτερο γαστρεντερικό σύστημα, περισσότερο από 6 φορές.
Είναι η πρώτη φορά που μια μελέτη δείχνει ότι αυτό ισχύει, σε μικρότερο βαθμό, και για τις αιμορραγίες στον εγκέφαλο.
Εκείνο που είναι ανησυχητικό είναι ότι περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους που χρειάζονται αντικαταθλιπτικά, έχουν και χρόνιους πόνους.
Ο απόλυτος κίνδυνος εγκεφαλικής αιμορραγίας ήταν περίπου 1 ανά 2000 ανθρώπους, στις 30 ημέρες και παρατηρήθηκε κυρίως στους άντρες.
Βέβαια δεν ξέρουμε αν το ίδιο ισχύει και για τους Έλληνες.
http://www.bmj.com/content/351/bmj.h3517
Ενημερωτικά: Οι εκλεκτικοί αναστολείς της σεροτονίνης είναι αντικαταθλιπτικά φάρμακα, που δρούν εμποδίζοντας την επαναπρόσληψη σεροτονίνης στις ενώσεις (συνάψεις) των νεύρων του εγκεφάλου. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση της ποσότητας της σεροτονίνης στον εγκέφαλο που προκαλεί βελτίωση της ψυχικής διάθεσης. Όμως δρούν και στις συνάψεις των νεύρων όλου του σώματος, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η σεροτονίνη σε όλο το σώμα. Η αύξηση της σεροτονίνης δρά μειώνοντας την συγκόλληση των αιμοπεταλίων, άρα αυξάνει την πιθανότητα αιμορραγιών.
Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη δρουν μειώνοντας την συγκόλληση των αιμοπεταλίων, η μεν ασπιρίνη εντονότερα, τα δε υπόλοιπα σε μικρότερο βαθμό. Έτσι αυξάνεται ο κίνδυνος αιμορραγίας.
Τα αιμοπετάλια είναι τα υπεύθυνα κύτταρα του αίματος που επιστρατεύονται σε βλάβη του ενδοθηλίου των αγγείων, για να προσκολληθούν αρχικά στο σημείο της βλάβης και σε δεύτερη φάση να συγκολληθούν μεταξύ τους ξεκινώντας την δημιουργία ενός θρόμβου που εμποδίζει την αιμορραγία από το σημείο της βλάβης του αγγείου.