Την ζέστη πρέπει να την νικήσουμε όχι να γίνουμε θύματα της. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να είμαστε ενημερωμένοι.
Για να καταφέρει το σώμα μας να αποβάλει το περίσσευμα της ζέστης χρησιμοποιεί δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι να ακτινοβολεί το περίσσευμα της ζέστης στο περιβάλλον, φτάνει αυτό να είναι ψυχρότερο από το σώμα. Ο δεύτερος τρόπος είναι μέσω εξατμίσεως του ιδρώτα. Όμως αν η υγρασία στο περιβάλλον είναι αυξημένη, μεγαλύτερη από 75%, μειώνεται η εξάτμιση του ιδρώτα και βέβαια όσο πιο αυξημένη η υγρασία, τόσο μειώνεται η εξάτμιση.
Και στις δυο περιπτώσεις η καρδιά πρέπει να εκτοξεύει περισσότερη ποσότητα αίματος ανά λεπτό, για να αυξήσει τη ροή του αίματος στα αγγεία που είναι κάτω από το δέρμα.
Οι νέοι και υγιείς συνήθως ανέχονται καλά την ζέστη, όμως ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στην διάρκεια ζεστών ημερών.
Αυτοί είναι οι ασθενείς με στεφανιαία νόσο, ή με καρδιακή ανεπάρκεια, ή με υπέρταση, ή με σακχαρώδη διαβήτη, ή με ορισμένες εγκεφαλικές παθήσεις, οι ηλικιωμένοι, οι παχύσαρκοι και όσοι παίρνουν ορισμένα φάρμακα, όπως β-αναστολείς ή διουρητικά ή ορισμένα ψυχοφάρμακα ή αντιισταμινικά φάρμακα.
Για να νικήσουμε την ζέστη πρέπει να πάρουμε ορισμένα προληπτικά μέτρα:

α) Να μειώσουμε την φυσική δραστηριότητα, και να προτιμούμε κυρίως να την εκτελούμε μέχρι τις 9 το πρωί.

β) Να αναζητήσουμε αίθουσες με κλιματισμό. Αυτός ωφελεί και στους δύο τρόπους που αποβάλλεται η ζέστη από το σώμα, ενώ ο ανεμιστήρας ωφελεί μόνο στο σκέλος της εξάτμισης του ιδρώτα και εφ’ όσον δεν είναι πολύ αυξημένη η υγρασία του περιβάλλοντος.

γ) Να πίνουμε ένα ποτήρι νερό κάθε μία ώρα, εκτός και αν έχουμε καρδιακή ανεπάρκεια.

δ) Να αποφεύγουμε τα οινοπνευματώδη και τους καφέδες (αυξάνουν την διούρηση).
Τα συμπτώματα της υπερθερμίας που πρέπει να μας οδηγήσουν σε ιατρική βοήθεια είναι: ευερεθιστότητα-σύγχυση- διαταραχές προσανατολισμού, ταχυκαρδία, καταβολή- εξάντληση, πονοκέφαλος, ναυτία, ιδρώτας και μυϊκές συσπάσεις- κράμπες.
Εάν επιδεινωθεί η κατάσταση δημιουργείται θερμοπληξία με πυρετό πάνω από 40 βαθμούς, εμετούς, ξηρό δέρμα και λιποθυμία.

Όσον αφορά το κολύμπι: Αυτό μαζί με το βάδισμα είναι οι καλύτερες ασκήσεις (εννοείται το ελαφρύ κολύμπι- αναψυχής).
Όμως πρέπει να προσέχουν στην διάρκεια του ορισμένες ομάδες ανθρώπων, όπως οι ασθενείς με στεφανιαία νόσο, ή με καρδιακή ανεπάρκεια, ή με υπέρταση, ή με σακχαρώδη διαβήτη.
Συγκεκριμένα, οι στεφανιαίοι ασθενείς πρέπει να ελέγχονται με δοκιμασία κοπώσεως πριν να ξεκινήσουν το κολύμπι, γιατί έχει βρεθεί ότι στην διάρκεια του συχνά παρουσιάζουν ισχαιμία (μειωμένη προσφορά αίματος συγκριτικά με την ζήτηση του από το μυοκάρδιο) χωρίς όμως τον καρδιακό πόνο (στηθάγχη).

Συνεπώς απουσιάζει η στηθάγχη, που προειδοποιεί τον άνθρωπο για διακοπή της κολύμβησης, συνεχίζεται έτσι το κολύμπι και μπορεί να δημιουργηθεί έμφραγμα ή βαρειά αρρυθμία.
Αν σε δοκιμασία κοπώσεως δεν βρεθεί πρόβλημα μέχρι το 6ο λεπτό, είναι κατά πάσα πιθανότητα ασφαλής η κολύμβηση. Καλό είναι όμως να γίνεται με παρέα, κοντά στην ακτή, πριν τις 11 το πρωί, ή μετά τις 7 το απόγευμα για το καλοκαίρι. Τον χειμώνα πρέπει να απαγορεύεται.

Βέβαια να μην ξεχνούμε ότι πρέπει να περάσουν 3 με 4 ώρες μετά το φαγητό για να κολυμπήσουμε (για να μην είναι υποχρεωμένη η καρδιά να στέλνει αίμα στα όργανα πέψης και ταυτόχρονα στους μυς).
Αυτά τα λίγα για τις μέρες αυτές και να θυμόμαστε ότι καλύτερα να προλαμβάνουμε παρά να τρέχουμε μετά !!