Η Ρανολαζίνη (Ranexa) είναι ένα φάρμακο 2ης επιλογής για την στηθάγχη. Όμως πόσο αποτελεσματική είναι αυτή;

Ένα πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Circulation, αναφέρει ότι η Ρανολαζίνη μετά από μη πλήρη αγγειοπλαστική, δεν ωφελεί περισσότερο από ψευδοφάρμακο στην μείωση της στηθάγχης ή στην ποιότητα της ζωής. Φάνηκε να προσφέρει μόνο μια ελάχιστη βελτίωση στην υποομάδα των  Διαβητικών στο 6μηνο, αλλά στο 12μηνο αυτή η βελτίωση εξαφανίστηκε. Επίσης ωφέλησε οριακά όσους είχαν πιο συχνή στηθάγχη (ανά ημέρα ή εβδομάδα) πριν την έναρξη της μελέτης.

Η μελέτη έγινε σε περισσότερους από 2.000 ασθενείς, με μέσο όρο ηλικίας τα 63 χρόνια, σε 15 διαφορετικές χώρες και ήταν πολυκεντρική τυχαιοποιημένη διπλή τυφλή όπου οι μισοί έπαιρναν Ρανολαζίνη και οι άλλοι μισοί το ψευδοφάρμακο. Η Ρανολαζίνη προστέθηκε στα φάρμακα πρώτης επιλογής με την ελπίδα να μειώσει τα επεισόδια στηθάγχης.

http://circ.ahajournals.org/content/early/2015/11/08/CIRCULATIONAHA.115.019768.full.pdf

Σε άλλη εργασία η Ρανολαζίνη μείωσε τα στηθαγχικά επεισόδια και την ανάγκη για υπογλώσσια δισκία νιτρογλυκερίνης (κατά μισό σχεδόν δισκίο την εβδομάδα) κυρίως σε όσους διαβητικούς είχαν την γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) μεγαλύτερη από 7%.

http://www.acc.org/latest-in-cardiology/articles/2013/03/10/18/03/terisa

http://eurheartj.oxfordjournals.org/content/ehj/34/38/2949.full.pdf

Σε όποιον έχει χρόνια σταθερή στεφανιαία νόσο, για να εξαλειφθεί ο στηθαγχικός πόνος πρέπει να μειώσουμε την ισχαιμία του μυός, αφ’ ενός μειώνοντας τις ανάγκες του μυοκαρδίου σε αίμα, αφ’ ετέρου αυξάνοντας την προσφορά αίματος μετά την στένωση στην στεφανιαία αρτηρία.

Έτσι χορηγούμε φάρμακα 1^ηςεπιλογής και αν η στηθάγχη δεν μειωθεί επαρκώς προσθέτουμε σ’ αυτά φάρμακα 2^ηςεπιλογής.

Τα φάρμακα 1^ης επιλογής είναι τα νιτρώδη ταχείας δράσεως (υπογλώσσια) συν β-Αναστολείς ή Διλτιαζέμη (ή Βεραπαμίλη). Αν οι παλμοί είναι χαμηλοί μπορούμε να χορηγήσουμε διυδροπυριδινικούς ανταγωνιστές ασβεστίου (π.χ. αμλοδιπίνη). Αν η στηθάγχη είναι έντονη, συγχορηγούμε β-Αναστολέα με διυδροπυριδινικό ανταγωνιστή ασβεστίου.

Τα φάρμακα 2^ης επιλογής είναι τα νιτρώδη μακράς διαρκείας δράσεως, η Ιβαμπραδίνη (μειώνει τους παλμούς αν υπάρχει φλεβοκομβικός ρυθμός), η Νικορανδίλη, η Τριμεταζιδίνη και η Ρανολαζίνη που αναφερθήκαμε πιο πάνω.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Η Ρανολαζίνη δεν υπερτερεί σε σχέση με ψευδοφάρμακο στην μείωση της στηθάγχης, εφ’ όσον η χορήγηση της βασίζεται μόνο σε αγγειογραφικές στενώσεις. Πιθανόν όμως να είναι χρήσιμη σε όσους παρουσιάζουν συχνά επεισόδια στηθάγχης ή σε αρρύθμιστους διαβητικούς με στηθάγχη.