Ενημερώθηκε στις 25/5/2017

Ο Διαβητικός πρέπει να ρυθμίζεται αυστηρότερα από τους μη διαβητικούς, τόσο όσον αφορά τις τιμές της αρτηριακής πίεσης, όσο και όσον αφορά τις μέγιστες επιτρεπόμενες τιμές της LDL χοληστερίνης.

Η ίδια αυστηρότητα ισχύει και για όσους έχουν IGT (προδιαβήτη) και καρδιαγγειακή νόσο.

Η ΥΠΕΡΤΑΣΗ

Περισσότεροι από 60% των διαβητικών παρουσιάζουν υπέρταση.

Η υπέρταση 4πλασιάζει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων στους διαβητικούς, συνεπώς πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, μειώνοντας την αρτηριακή πίεση (Α.Π.) σε επίπεδα λιγότερο από 140/85 mm Hg κατά την Ευρωπαϊκή Καρδιολογική Εταιρία.

Σύμφωνα με την ADA (Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρία) στις οδηγίες της του 2016, η Α.Π. πρέπει να είναι λιγότερο από 140/90 mm Hg. Αν όμως ο διαβητικός είναι νεότερος από 60 ετών ή παρουσιάζει πρωτεινουρία (περισσότερο από 30 mg/ 24ωρο) ή έχει ακόμη ένα παράγοντα κινδύνου (π.χ. κάπνισμα) τότε ίσως είναι καλύτερα η Α.Π. να είναι μικρότερη από 130/80 mm Hg.

Σύμφωνα με τις AACE/ACE (2017) o στόχος της Α.Π. < 130/ 80 mm Hg είναι κατάλληλος για τους περισσότερους.

Σε ανθρώπους άνω των 60 ετών, απαγορεύεται Α.Π. κάτω από 130/70 mm Hg. Σε εγκύους προτιμάται Α.Π. 110-130/65-80 mm Hg.

Οπωσδήποτε η διαστολική πίεση δεν πρέπει να είναι μικρότερη από 60 mm Hg.

Αυτό θα επιτευχθεί με συνδυασμό φαρμάκων, το δε ένα φάρμακο πρέπει να χορηγείται πριν τον ύπνο.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν φάρμακα από όλες τις ομάδες, οπωσδήποτε όμως πρέπει να χορηγείται σαν 1η επιλογή α-ΜΕΑ (π.χ. Enalapril) ή Σαρτάνη (π.χ. Irbesartan) και ίσως σαν 2η επιλογή ανταγωνιστής ασβεστίου (π.χ. Amlodipine).

Στον προ-διαβήτη πρέπει να αποφεύγονται σαν φάρμακα πρώτης επιλογής τα διουρητικά, (π.χ. hydrochlorothiazide – εκτός και αν υπάρχει καρδιακή ανεπάρκεια) και επίσης οι β-αναστολείς (π.χ. Metoprolol, Carvedilol, Labetalol, Nebivolol – εκτός και αν υπάρχει στεφανιαία νόσος ή καρδιακή ανεπάρκεια), γιατί αυξάνουν τον κίνδυνο εκδηλώσεως Σ.Δ..

Στο Διαβητικό όμως παρά το ότι αυτά αυξάνουν ελαφρά τις τιμές της γλυκόζης στο αίμα, βαραίνει στην ζυγαριά το όφελος που προκαλούν στην πτώση της Α.Π. και συνεπώς στην μακροαγγειοπάθεια.

Για αυτό μπορούν να χρησιμοποιηθούν άνετα σε έκδηλο Διαβήτη. Ας σημειωθεί πάντως ότι δεν γνωρίζουμε αν αυτή η μικρή αύξηση της γλυκόζης έχει επίπτωση στην μικροαγγειοπάθεια.

Τα υπόλοιπα δεδομένα για τη θεραπεία της υπέρτασης είναι ίδια με των υπολοίπων υπερτασικών.

Η ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ, Η LDL, Η ΜΗ HDL ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΑ

Στον Διαβητικό η LDL χοληστερίνη πρέπει να είναι μικρότερη από 100 mg/dL και η μη HDL χοληστερίνη (ολική χοληστερίνη μείον HDL) μικρότερη από 130 mg/dL.

Σε συνύπαρξη όμως στεφανιαίας νόσου, ή στενώσεως των καρωτίδων, ή αποφρακτικής αρτηριοπάθειας των κάτω άκρων, ή βαριάς νεφρικής ανεπάρκειας, ή αν συνυπάρχει ακόμη ένας παράγοντας κινδύνου (υπέρταση ή κάπνισμα ή κληρονομικό ιστορικό), η LDL χοληστερίνη πρέπει να είναι μικρότερη από 70 mg/dL, η δε μη HDL χοληστερίνη, μικρότερη από 100 mg/dL.

Αν συνυπάρχει εξελισσόμενη καρδιαγγειακή νόσος παρά του ότι η LDL είναι <70 mg/dL ή αν εμφανίστηκε καρδιαγγειακή νόσος σε άντρες < 55 ή γυναίκες < 65 ετών, σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Κλινικών Ενδοκρινολόγων και το Αμερικανικό Κολλέγιο Ενδοκρινολόγων (AACE/ACE)τα συνιστώμενα επίπεδα LDL < 55 mg/dL, μη HDL <80 mg/dL, Τριγλυκεριδίων <150 mg/dL  και Apo B < 70 mg/dL.

Ο στόχος θα επιτευχθεί με στατίνη (μειώνει την παραγωγή της LDL από το ήπαρ) στην μέγιστη δυνατή δόση και μόνο αν αυτή δεν επαρκεί, θα προστεθεί Ezetimibe (μειώνει την απορρόφηση της χοληστερίνης από το έντερο).

Η AHA/ACC (Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρία/Αμερικανικό Κολλέγιο Καρδιολογίας) στις τελευταίες τους οδηγίες του 2013, συστήνουν για τους Διαβητικούς:

α) Για πρωτογενή πρόληψη (σε άνθρωπο που δεν έχει καρδιαγγειακή νόσο), αν είναι μεταξύ 40 και 75 ετών και η LDL χοληστερίνη του είναι μεγαλύτερη από 70 (!!) mg/dL, λήψη Στατίνης μέτριας ισχύος σε 10ετή καρδιαγγειακό κίνδυνο (εμφάνισης οξέως εμφράγματος του μυοκαρδίου ή αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου) μικρότερο από 7,5%.

Αν όμως ο 10ετής κίνδυνος είναι μεγαλύτερος από 7,5% συστήνουν Στατίνη μεγάλης ισχύος (πχ. Atorvastatin 40-80mg ή Rosuvastatin 20-40 mg).

Ο 10ετής καρδιαγγειακός κίνδυνος μπορεί να υπολογιστεί εύκολα μέσω του διαδικτύου στη διεύθυνση http://www.cvriskcalculator.com

Για τους μικρότερους από 40 ή τους μεγαλύτερους των 75 ετών, συστήνει εκτίμηση του 10ετούς καρδιαγγειακού κινδύνου, “ζύγισμα” του οφέλους με τις πιθανές παρενέργειες της θεραπείας και συναπόφαση με τον ασθενή.

β) Για όσους έχουν καρδιαγγειακή νόσο, αν είναι μεγαλύτεροι από 75 ετών συστήνεται, αφού ληφθούν υπ’ όψιν τα υπέρ και τα κατά, η λήψη Στατίνης μέτριας ισχύος (Simvastatin 20–40 mg, Pravastatin 40 mg, Lovastatin 40 mg, Fluvastatin XL 80 mg, Pitavastatin 2–4 mg). Αν δε είναι μικρότεροι από 75 ετών συστήνεται Στατίνη μεγάλης ισχύος.

Μια μετα-ανάλυση έδειξε ότι περίπου 1 άτομο σε κάθε 255 που λαμβάνουν Στατίνη για 4 χρόνια πρωτοεμφανίζει Σ.Δ.. Άλλη μετα-ανάλυση έδειξε ότι 1 άτομο/500/έτος πρωτοεμφανίζει Σ.Δ. ιδίως σε μεγάλες ηλικίες και σε πολύ μεγάλες δόσεις (π.χ. Atorvastatin ή Simvastatin 80 mg).

Δεν σταματούμε όμως την Στατίνη, γιατί το όφελος που προκαλεί από την μείωση των καρδιαγγειακών επεισοδίων, είναι πολύ μεγαλύτερο από τον κίνδυνο δημιουργίας Σ.Δ., από αυτήν.

Τα Τριγλυκερίδια πρέπει να είναι λιγότερα από 150 mg/dL.

Σε Τριγλυκερίδια πάνω από 200 mg/dL, χορηγούμε Στατίνη για αποτροπή καρδιαγγειακών παθήσεων. Αν όμως αυτά είναι περισσότερα από 500-900 mg/dL, χορηγούμε Φιμπράτη, για αποτροπή παγκρεατίτιδας.

Όσον αφορά τη δίαιτα ισχύουν τα ίδια με τους υπόλοιπους διαβητικούς.

Σε άλλα άρθρα της ιστοσελίδας αναφέρεται τόσο η θεραπεία όσο και η διάγνωση του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου ΙΙ.