ΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ (CERAMIDES) (ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΑΘΗΡΟ-ΘΡΟΜΒΩΤΙΚΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝ ΤΟΣΟ ΣΕ ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΝΟΣΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΞΥ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ)
Ενημερώθηκε στις 12/5/2017
Μια πρόσφατη δημοσίευση στο European Heart Journal, αναφέρεται στην προγνωστική σημασία των Κεραμιδίων (Ceramides) του αίματος (ιδίως σε μορφή συσχετισμών) σαν δείκτη για ανίχνευση όσων ασθενών με σταθερή στεφανιαία νόσο ή με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο κινδυνεύουν από καρδιαγγειακό θάνατο. http://eurheartj.oxfordjournals.org/content/37/25/1967
Όσο ποιο αυξημένα είναι τα Κεραμίδια, τόσο πιο πολύ συσχετίζονται με έμφραγμα, εγκεφαλικό και θάνατο ακόμη και σε ανθρώπους με LDL < 100 mg/dL ή χωρίς σημαντικές στενώσεις (<50%) στις στεφανιαίες αρτηρίες.
Συνεπώς προβλέπουν, είναι νέοι ανεξάρτητοι δείκτες κινδύνου καρδιαγγειακών συμβαμάτων.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν η μελέτη Corogene από τη Φιλανδία (σταθερή Σ.Ν.), η μελέτη της ομάδας BECAC από τη Νορβηγία (σταθερή Σ.Ν.) και η μελέτη της ομάδας SPUM-ACS από την Ελβετία (μετά από οξύ στεφανιαίο σύνδρομο).
Στις ίδιες μελέτες ωφέλιμοι δείκτες, πέρα από το κλάσμα Cer(d18:1/16:0) / Cer(d18:1/24:0), για την πρόγνωση του καρδιαγγειακού θανάτου ήταν επίσης η χαμηλή HDL χοληστερίνη και η αυξημένη hs CRP.
[Αντίθετα η LDL χοληστερίνη ήταν μειωμένη σε όσους ακολουθούσε καρδιαγγειακός θάνατος.
Μάλλον η εξήγηση της μειωμένης LDL χοληστερίνης, είναι ότι στους ασθενείς με στεφανιαία νόσο, ιδίως η οξεία φλεγμονή (μέσω της ιντερλευκίνης 6- / IL-6), αυξάνει την δραστικότητα των LDL υποδοχέων του ήπατος, οπότε μειώνεται η LDL χοληστερίνη στο αίμα για να προστατευθεί η καρδιά από οξύ στεφανιαίο επεισόδιο. Αυτό το εύρημα δεν καταργεί τη χρήση της LDL χοληστερίνη σαν παράγοντα κινδύνου για τη Στεφανιαία Νόσο.]
Τα Κεραμίδια (Ceramides) είναι ένα είδος σύνθετων λιπιδίων που χρειάζονται για την ακεραιότητα των κυτταρικών μεμβρανών και είναι δείκτες φλεγμονής. (Τα κεραμίδια σχετίζονται με φλεγμονώδεις διαδικασίες).
Για τον μεταβολισμό των Κεραμιδίων μπορεί να ενημερωθεί κάποιος στην ακόλουθη διεύθυνση.
https://themedicalbiochemistrypage.org/sphingolipids.php#ceramide
Αυτά συντίθενται σε όλους τους ιστούς από κεκορεσμένα λίπη και από σφιγγοσίνη.
Αυξάνονται στο αίμα όταν καταναλώνουμε πολλές θερμίδες και όταν είμαστε υπέρβαροι και εναποτίθενται σε ιστούς που δεν προορίζονται για αποθήκευση λιπιδίων όπως το εσωτερικό των αρτηριών μας. Εκεί προσελκύουν φλεγμονώδη κύτταρα και αυξάνουν την θρομβογένεση.
Τα Κεραμίδια (Ceramides) παράγονται κυρίως στο ήπαρ από τα Σφιγγολιπίδια μέσω 6 ενζύμων συνθετάσης των Κεραμιδίων (CerSs – ceramide synthases) και δρουν εξειδικευμένα στους διάφορους ιστούς.
Τα Κεραμίδια ευθύνονται για την είσοδο και συσσώρευση σωματιδίων οξειδωμένης LDL χοληστερίνης και συνεπώς τη δημιουργία αθηροσκληρωτικών πλακών, για απόπτωση κυττάρων και πιθανότατα ευθύνονται για τη δημιουργία της ευάλωτης πλάκας μέσω φλεγμονής.
Τα Κεραμίδια είναι υπεύθυνα για πολλές φάσεις της διαδικασίας της αθηροσκλήρωσης.
Τα Κεραμίδια μακράς αλύσου (d18:1/16:0 and d18:1/18:0) προκαλούν απόπτωση (θάνατο) ενώ τα πολύ μακράς αλύσου (d18:1/24:0) προστατεύουν από απόπτωση τα κύτταρα.
Σχετικά με καρδιαγγειακές παθήσεις βρέθηκαν 3 είδη Κεραμιδίων, τα : Cer(16:0), Cer(18:0), Cer(24:1).
Ακόμη πιο έντονος ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου είναι η σχέση τους με τα Κεραμίδια (24:0).
Ο λόγος Cer (16:0)/(24:0) πρέπει να είναι < 0.11, ο λόγος Cer (18:0)/(24:0) πρέπει να είναι < 0.05 και ο λόγος Cer (24:1)/(24:0) πρέπει να είναι < 0.45.
Τα κεραμίδια σύντομα θα χρησιμοποιούνται για ανίχνευση όσων από τους ασθενείς με στεφανιαία νόσο έχουν αυξημένο κίνδυνο για ρήξη αθηροσκληρωτικής πλάκας και συνεπώς για οξύ έμφραγμα και καρδιαγγειακό θάνατο.
Πέρα από τις σημερινές θεραπείες και αλλαγές του τρόπου ζωής (μείωση λήψης κεκορεσμένων λιπών και πολύ βάδισμα) μελλοντικά θα στοχεύουμε σε μείωση της φλεγμονής.
Πρόσφατα η Μethotrexate βρέθηκε να δρα στην συνθετάση 6 των Κεραμιδίων (CERS6) και ελέγχεται η προστατευτική της δράση, όπως και της Κολχικίνης και αναστολέα της Ιντελευκίνης 1β, στην αποτροπή ρήξης αθηροσκληρωτικής πλάκας.
Επίσης στο Μεταβολικό σύνδρομο όταν η αυξημένη εναπόθεση του λίπους ξεπερνά την αποθηκευτική ικανότητα του λιπώδους ιστού και όταν αποθηκεύεται λίπος σε ιστούς που δεν προορίζονται γι’ αυτό, εκκρίνονται φλεγμονώδεις λιπο-κυτοκίνες (TNF-a Ιντερλευκίνη-6/IL6) που προκαλούν χρόνια φλεγμονή σε όλο το σώμα και ευνοούν (μέσω Σφιγγολιπιδίων και Κεραμιδίων) τη δημιουργία Αθηροσκλήρωσης και Σ. Διαβήτη τύπου 2.
http://www.cell.com/trends/endocrinology-metabolism/fulltext/S1043-2760(15)00139-3
