Ο ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

Υποθυρεοειδισμός είναι η πάθηση όπου ο Θυρεοειδής αδένας υπολειτουργεί και δεν παράγει επαρκείς ποσότητες Τ4 και Τ3, ώστε να λειτουργεί φυσιολογικά το σώμα, οπότε όλες οι λειτουργίες του οργανισμού επιβραδύνονται.

# Τότε μειώνεται ο μεταβολισμός και η θερμογένεση και επιπλέον δεν λειτουργούν φυσιολογικά η καρδιά, ο εγκέφαλος οι μυς και άλλα όργανα.

# Τα συνηθέστερα συμπτώματα του στους ενήλικες είναι: H εύκολη κούραση (εξάντληση), ο λήθαργος, η κατάθλιψη, η απώλεια μνήμης, η αύξηση του βάρους (χωρίς να λαμβάνονται αυξημένες θερμίδες), η μη αντοχή του κρύου, οι αλλαγές στη φωνή, η δυσκοιλιότητα, το ξηρό δέρμα, η τριχόπτωση, διαταραχές περιόδου, πρήξιμο στο πρόσωπο κλπ.

# Οι συνηθέστερες αιτίες του Υποθυρεοειδισμού των ενηλίκων στις αναπτυγμένες χώρες είναι αυτοάνοσες παθήσεις του Θυρεοειδούς όπως η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Επίσης η προηγηθείσα Θυρεοειδεκτομή ή η θεραπευτική χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου 131 (σε θεραπεία Υπερθυρεοειδισμού ή Καρκίνου του θυρεοειδούς κλπ).

Η συνηθέστερη όμως αιτία του Υποθυρεοειδισμού Παγκόσμια, είναι η έλλειψη Ιωδίου στη διατροφή.

# Από πλευράς εξετάσεων διενεργούμε έλεγχο της TSH στο αίμα. Αν  αυτή  βρεθεί αυξημένη, τότε ελέγχουμε την fΤ4 (ελεύθερη Τ4) και τα αντι-ΤΡΟ αντισώματα.

# Το όριο που θεωρείται αυξημένη η TSH είναι διαφορετικό ανάλογα με την ηλικία.

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΛΙΝΙΚΟΥ ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ

# Η θεραπεία του Υποθυρεοειδισμού γίνεται με χορήγηση L–thyroxine σε καθημερινή σταθερή δόση.

# Η αρχική χορήγηση της L–thyroxine μπορεί να ξεκινήσει:

Α) με κανονική δόση, περίπου 1.6 μg ανά κιλό βάρους σώματος/ημέρα: Σε Υγιείς κάτω των 65 ετών.

Β) με χαμηλότερη αρχική δόση (π.χ. το ¼ ως ½ της κανονικής δόσης) και να αυξάνεται σταδιακά:

1) Σε όλους τους ανθρώπους πάνω από 65 ετών.

2) Σε ανθρώπους κάτω των 65 ετών που έχουν Στεφανιαία Νόσο ή ιστορικό Παροξυσμικής Κολπικής Μαρμαρυγής.

# 6 εβδομάδες μετά την αρχική δόση και στη συνέχεια 6 εβδομάδες μετά από κάθε αλλαγή δόσης, γίνεται έλεγχος της TSH και αυξάνεται η δόση της L–thyroxine μέχρι να επιτευχθεί η επιθυμητή τιμή της TSH.

# Η επιθυμητή τιμή της TSH για τους υγιείς κάτω των 65 ετών είναι περίπου το 1.5 mU/l και για τους άνω των 65 ετών είναι περίπου τα 3 mU/l.

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΜΟΝΟΥ ΥΠΟΚΛΙΝΙΚΟΥ ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ

# Υπενθύμιση: Σ’ αυτόν η fΤ4 είναι φυσιολογική, πάνω από 0.86 ng/dL (ως 1.94)

# Η L-thyroxine χορηγείται σε μικρότερους από 65 χρονών, αν η TSH είναι >10 mU/l, ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα.

# L-thyroxine πιθανόν χορηγείται σε μικρότερους από 65 χρονών, αν η TSH είναι 5 ως 10 mU/l και εφ’ όσον υπάρχουν συμπτώματα.

# L-thyroxine ίσως δοθεί (ανάλογα με την περίπτωση) σε ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ από 65-70 ετών, αν υπάρχουν έντονα συμπτώματα Υποθυρεοειδισμού και ταυτόχρονα η TSH είναι >10 mU/l.

# Αν δοθεί L-thyroxine σ’ αυτούς, στόχος είναι να υπάρχει σταθερή TSH ανάμεσα στα 1 και 5 mU/l.

Ο ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ

Υποθυρεοειδισμός είναι η πάθηση όπου ο Θυρεοειδής αδένας υπολειτουργεί και δεν παράγει επαρκείς ποσότητες Τ4 και Τ3, ώστε να λειτουργεί φυσιολογικά το σώμα.

Έτσι στον Υποθυρεοειδισμό οι ορμόνες Τ4 και Τ3 είναι μειωμένες στο αίμα, οπότε όλες οι λειτουργίες του σώματος επιβραδύνονται.

Τότε μειώνεται ο μεταβολισμός και η θερμογένεση και επιπλέον δεν λειτουργούν φυσιολογικά η καρδιά, ο εγκέφαλος οι μυς και άλλα όργανα.

Επίσης συσσωρεύονται στους ιστούς μόρια γλυκοζαμινογλυκανών που προκαλούν διάφορες καταστάσεις όπως δερματικές διαταραχές, βραχνάδα, κατακράτηση υγρών κλπ.

 Ειδικότερα στο Καρδιαγγειακό σύστημα ο Υποθυρεοειδισμός προκαλεί μείωση της παροχής αίματος από την καρδιά (το αίμα που διακινεί ανά λεπτό), μείωση της συσπαστικότητας και μείωση της ενδοτικότητας της αριστερής κοιλίας, Βραδυκαρδία, Υγρό στο περικάρδιο κλπ.

Επίσης αυξάνεται η Αρτηριακή Πίεση (λόγω μειωμένης χάλασης των λείων μυϊκών ινών των αγγείων και μειωμένης παραγωγής ΝΟ) και αυξάνεται η LDL Χοληστερίνη όπως και η Απολιποπρωτεΐνη Β 100.

Αν εξαιρεθούν μερικές περιπτώσεις με Ιογενή Θυρεοειδίτιδα και ο Υποθυρεοειδισμός μετά την κύηση, ο Υποθυρεοειδισμός είναι πάθηση που σχεδόν υπάρχει εφ’ όρου ζωής.

ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα συμπτώματα του Υποθυρεοειδισμού ποικίλουν ανάλογα με τη βαρύτητα και τη διάρκεια του και δεν είναι ειδικά. Επίσης μπορεί να κυμαίνονται από ελάχιστα ως πολύ έντονα- απειλητικά για τη ζωή.

Τα συνηθέστερα συμπτώματα του στους ενήλικες είναι: H εύκολη κούραση (εξάντληση), ο λήθαργος, η κατάθλιψη, η απώλεια μνήμης, η αύξηση του βάρους (χωρίς να λαμβάνονται αυξημένες θερμίδες), η μη αντοχή του κρύου, οι αλλαγές στη φωνή, η δυσκοιλιότητα, το ξηρό δέρμα, η τριχόπτωση, διαταραχές περιόδου, πρήξιμο στο πρόσωπο κλπ.

[Η Υπόφυση (στον εγκέφαλο) παράγει την ορμόνη TSH που διεγείρει τον Θυρεοειδή αδένα για να δημιουργήσει και απελευθερώσει στο αίμα τις ορμόνες του, Τ4 (κατά 80%) και Τ3 (κατά 20%).

Όταν η Υπόφυση αντιληφθεί ότι είναι μειωμένες οι τιμές των Τ4 και Τ3 στο αίμα (ακόμη και σε τιμές που η Ιατρική θεωρεί ότι αυτές είναι φυσιολογικές), αυξάνει την παραγωγή της TSH ώστε να αυξήσει ο θυρεοειδής την παραγωγή και έκκριση στο αίμα των Τ4 και Τ3.]

 

Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ

Α) Κλινικός Υποθυρεοειδισμός με αυξημένη TSH πάνω από 10 mIU/L και μειωμένη fΤ4 υπάρχει περίπου στο 0.35% του γενικού πληθυσμού (0.2-2%).

Περίπου το 3% των Γυναικών και το 0.8% των Αντρών άνω των 60 χρονών έχει Κλινικό Υποθυρεοειδισμό με αυξημένη την TSH πάνω από 10 mIU/L και μειωμένη την fΤ4.

Β) Υποκλινικός Υποθυρεοειδισμός με TSH πάνω από 5 mIU/L και φυσιολογική fΤ4 υπάρχει περίπου στο 6.5% του γενικού πληθυσμού.

Περίπου το 4.5% των Γυναικών και το 1.2% των Αντρών άνω των 60 χρονών έχει Υποκλινικό Υποθυρεοειδισμό με αυξημένη TSH πάνω από 10 mIU/L και φυσιολογική την fΤ4.

ΑΙΤΙΕΣ ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ

Οι συνηθέστερες αιτίες του Υποθυρεοειδισμού στις αναπτυγμένες χώρες είναι αυτοάνοσες παθήσεις του Θυρεοειδούς όπως η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Επίσης η προηγηθείσα Θυρεοειδεκτομή ή η θεραπευτική χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου 131 (σε θεραπεία Υπερθυρεοειδισμού ή Καρκίνου του θυρεοειδούς κλπ).

Η συνηθέστερη όμως αιτία του Υποθυρεοειδισμού Παγκόσμια, είναι η έλλειψη Ιωδίου στη διατροφή.

[ΟΙ ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΕΣ

Η θυρεοειδίτιδα είναι φλεγμονή του Θυρεοειδούς και μπορεί να είναι είτε αυτοάνοση είτε από ίωση.

Και στις δυο περιπτώσεις αρχικά υπάρχει ένα σύντομο στάδιο Θυρεοτοξίκωσης γιατί όλη η αποθηκευμένη Τ4 και Τ3 αδειάζουν στο αίμα και στη συνέχεια ακολουθεί ο Υποθυρεοειδισμός.

Η ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑ HASHIMOTO

Η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto (ή χρόνια λεμφοκυτταρική αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα) είναι συχνότερη με την αύξηση της ηλικίας και επίσης σε όσους έχουν άλλη αυτοάνοση πάθηση π.χ. σύνδρομο Sjogren, Ρευματοειδή αρθρίτιδα, ερυθηματώδη Λύκο, Κακοήθη Αναιμία, Διαβήτη τύπου 1, Μυασθένεια, νόσο Addison, Κοιλιοκάκη.

Οι δε συγγενείς τους έχουν 9πλάσια πιθανότητα να εκδηλώσουν Θυρεοειδίτιδα του Hashimoto.

Η ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ

Στο επόμενο 12μηνο από τον τοκετό, σε ένα ποσοστό μέχρι 10% δημιουργείται λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα. Στα επόμενα 12 χρόνια μεγάλο ποσοστό (38%) δημιουργεί μόνιμο Υποθυρεοειδισμό.

Η ΥΠΕΡΠΡΟΣΦΟΡΑ ΙΩΔΙΟΥ

Όταν υπάρχει υπερπροσφορά Ιωδίου (π.χ. από το φάρμακο Angoron, ή από Ιωδιούχα ενδοφλέβια σκιαγραφικά, από μεγάλη λήψη φυκιών κλπ.), αρχικά για άμυνα, μειώνεται η είσοδος Ιωδίου στα κύτταρα του Θυρεοειδούς (μέσω μείωσης των συν-μεταφορέων Νατρίου- Ιωδίου- ΝΙS) οπότε μειώνεται η παραγωγή Τ4 και Τ3 (Φαινόμενο Wolff-Chiakoff).

Ο Θυρεοειδής αργότερα καταφέρνει να ξεπεράσει το πρόβλημα και να επανέλθει σε ισορροπία σε λίγες μέρες, όμως σε μερικούς ανθρώπους δεν το καταφέρνει, οπότε η μείωση της εισόδου Ιωδίου παραμένει. Τότε δημιουργείται Υποθυρεοειδισμός, ιδίως αν υπάρχει ήδη πρόβλημα στον Θυρεοειδή από γενετική προδιάθεση, σε αυτοάνοση Θυρεοειδίτιδα ή προηγούμενη θυρεοειδεκτομή.

Το φάρμακο Angoron έχει μεγάλη ποσότητα Ιωδίου στο μόριο του (Αμιοδαρόνη) και προκαλεί Υποθυρεοειδισμό περίπου στο 15% όσων το λαμβάνουν.]

ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟ

Όταν έχουμε όλα ή μερικά από αυτά τα συμπτώματα εκτός από τις άλλες εξετάσεις, εξετάζουμε και το αίμα για την Θυρεοειδοτρόπο ορμόνη ή TSH (Thyroid Stimulating Hormone).

Εξετάζουμε πρώτα την TSH, γιατί η Υπόφυση (και ο Υποθάλαμος) μόλις ανιχνεύσει μια ελάχιστη μείωση της  fΤ4, μη θεωρούμενη παθολογική από την Ιατρική, αντιδρά αυξάνοντας την TSΗ σε υπέρμετρο βαθμό.

Αν η TSH είναι αυξημένη πάνω από το φυσιολογικό όριο και ιδίως πάνω 10 mIU/L, έχουμε Υποθυρεοειδισμό.

Αν  η TSH βρεθεί αυξημένη, (δες πιο κάτω) τότε ελέγχουμε την fΤ4 (ελεύθερη Τ4) και τα αντι-ΤΡΟ αντισώματα.

[Υπ’ όψιν ότι αν κάποιος παίρνει πολυβιταμινούχα σκευάσματα που περιέχουν Βιοτίνη (Vit Β7) πρέπει να τα διακόπτει μέρες πριν τις εξετάσεις του Θυρεοειδή, γιατί αυτή επιδρά στα εργαστηριακά αποτελέσματα]

Σε αυξημένη TSH ελέγχουμε την fΤ4 (φυσιολογικές τιμές 0.86–1.94 ng/dL) για να δούμε αν ο πρωτοπαθής Υποθυρεοειδισμός (αυτός που σχετίζεται με βλάβη στον Θυρεοειδή αδένα) είναι Κλινικός οπότε η fΤ4 είναι μειωμένη ή είναι Υποκλινικός οπότε η fΤ4 είναι φυσιολογική.

ο Υποκλινικός Υποθυρεοειδισμός (fΤ4 φυσιολογική), θεωρείται βαρύτερος αν η TSH είναι αυξημένη πάνω από 10 mIU/L, αν όμως αυτή κυμαίνεται από 5-6 ως 10 mIU/L θεωρείται ελαφρύς- ήπιος.

[Σπάνια ο Υποθυρεοειδισμός είναι Κεντρικός (οφείλεται σε αδένωμα της Υποφύσεως ή σε όγκο που αφορά τον Υποθάλαμο) οπότε η TSH είναι μειωμένη ή φυσιολογική και η fΤ4 μειωμένη.]

Το όριο που θεωρείται αυξημένη η TSH είναι διαφορετικό ανάλογα με την ηλικία.

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/jgs.13532/full

Στη Αμερικανική βάση δεδομένων NHANES III σε ηλικίες 20-30 χρονών το όριο είναι > 3.56 mU/l, για τις ηλικίες 60-70 ετών > 4.33 mU/l, για τις ηλικίες 70-80 ετών > 5.9 mU/l και για ηλικία > 80 ετών το όριο είναι > 7.5 mU/l.

(Δηλαδή μόνο το 2.5% των υγειών ανθρώπων της κάθε ηλικίας είχε ψηλότερη τιμή TSH από τις αναφερόμενες πιο πάνω. Από όλες τις ηλικίες μαζί ο μέσος όρος της 97.5 θέσης της τιμής της TSH των υγειών ανθρώπων είναι 4,12 mIU/L. Οι περισσότεροι υγιείς άνθρωποι έχουν τιμή TSH περίπου στα 1.39 mIU/L).

Επίσης σε αυξημένη TSH ελέγχουμε αν τα αντι-ΤΡΟ αντισώματα (τα αντισώματα κατά του ενζύμου TPO – Thyroid Ρerοxidase) είναι αυξημένα. Αν αυτά είναι αυξημένα (> 9.0 IU/mL με τα ευαίσθητα αντιδραστήρια) ανιχνεύεται σαν η αιτία του Υποθυρεοειδισμού αυτοάνοση Θυρεοειδίτιδα. (για τα αντι-ΤΡΟ αντισώματα δες πιο κάτω)

[Στον Υποκλινικό Υποθυρεοειδισμό σε όσους είναι αυξημένα τα αντι- ΤΡΟ αντισώματα, περίπου το 4.3% προχωρεί σε Κλινικό Υποθυρεοειδισμό κάθε χρόνο, ενώ σε όσους δεν είναι αυξημένα μόνο το 2.6% προχωρεί σε Κλινικό Υποθυρεοειδισμό κάθε χρόνο.]

Στον Υποθυρεοειδισμό μπορεί να χρησιμοποιηθεί Έγχρωμο Υπερηχογράφημα του Θυρεοειδούς για ανίχνευση όζων ή διηθητικής νόσου. Επίσης σε θυρεοειδίτιδα βρίσκεται μειωμένη η ροή του αίματος.

ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΤΙ-ΤΡΟ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ

Το ένζυμο TPO βρίσκεται στα κύτταρα του Θυρεοειδούς. Αυτό οξειδώνει το ιόντα Ιωδίου σε άτομα Ιωδίου (από I^– σε Ιώδιο 0) οπότε ενώνονται με το αμινοξύ Τυροσίνη (που βρίσκεται στην Thyroglobulin- Tg).

Δημιουργούνται έτσι η DIT (Δυ-Ιωδινομένη Τυροσίνη) και η MIT (Μονο-Ιωδινομένη Τυροσίνη). Δυο DIT δημιουργούν την Τ4 (με 4 άτομα Ιωδίου), ενώ μια DIT και μια ΜΙΤ δημιουργούν την Τ3 (με 3 άτομα Ιωδίου).

Στις αυτοάνοσες παθήσεις ο οργανισμός νομίζει εσφαλμένα ότι ορισμένες μόρια (κυρίως πρωτεΐνες) του σώματος είναι εξωτερικοί εισβολείς και τα καταπολεμά παράγοντας αντισώματα εναντίον τους.

Τα αντισώματα εναντίον του ενζύμου TPO δυστυχώς είναι μια αυτοάνοση πάθηση, η  αυτοάνοση Θυρεοειδίτιδα του Ηashimoto.

Τα αντι-ΤΡΟ αντισώματα (TPOAb) βρίσκονται στο 90-100% των ασθενών με Θυρεοειδίτιδα του Ηashimoto.

Επειδή οι τιμές αυτών των αντισωμάτων αυξομειώνονται, η μη ανεύρεση τους δεν αποκλείει την αυτοάνοση Θυρεοειδίτιδα.

Στο 3% περίπου ανθρώπων με αυξημένα τα αντι-ΤΡΟ αντισώματα, δεν υπάρχει ενεργή Θυρεοειδίτιδα του Ηashimoto, οπότε είτε αποδίδονται σε παλιότερη νόσηση είτε είναι αυξημένα λόγω άλλης πάθησης του Θυρεοειδούς είτε είναι αυξημένα λόγω άλλης αυτοάνοσης πάθησης (π.χ. σύνδρομο Sjogren, Ρευματοειδής αρθρίτιδα, ερυθηματώδης Λύκος, Κακοήθης αναιμία, Διαβήτης τύπου 1). Αυτά είναι αυξημένα και στο 14% των εγκύων.

Τα αντι-ΤΡΟ αντισώματα  βρίσκονται αυξημένα κυρίως σε γυναίκες και σε μεγάλες ηλικίες. Επίσης μπορεί να βρεθούν και σε συγγενείς ανθρώπων με Θυρεοειδίτιδα του Ηashimoto.

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΛΙΝΙΚΟΥ ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ

Α) ΥΓΙΕΙΝΟΔΙΑΙΤΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

# Με τη διατροφή δεν πρέπει να λαμβάνεται πολύ (ούτε και λίγο Ιώδιο). Ο Παγκόσμιος οργανισμός υγείας (WHO) συνιστά ημερήσια λήψη 150 µg για τους ενήλικες. Για τις εγκύους και τις θηλάζουσες συνιστά 200 µg/ημέρα.

Δεν χρειάζεται ειδική δίαιτα για τον Υποθυρεοειδισμό.

# Μέχρι να επανέλθουν στο φυσιολογικό η TSH και η fT4 καλό είναι να αποφεύγεται η οδήγηση, τα ανταγωνιστικά αθλήματα και η βαρειά σωματική εργασία γιατί υπάρχει αυξημένος ο κίνδυνος τραυματισμού συνδέσμων των αρθρώσεων (λόγω υποτονίας των μυών).

Β) ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ ΜΕ L-THYROXINE

# Η θεραπεία του Υποθυρεοειδισμού γίνεται με χορήγηση L–thyroxine (π.χ. Τ4, Thyrohormone, Euthyrox, Medithyrox, Thyro-4, Tirosint) σε καθημερινή σταθερή δόση όταν είναι όξινο το περιεχόμενο του στομαχιού (π.χ. 1 ώρα πριν το πρόγευμα ή 4 ώρες μετά το βραδινό φαγητό).

# Για τον ίδιο λόγο επειδή τα αντιόξινα εξουδετερώνουν το όξινο περιεχόμενο του στομαχιού υπάρχουν οι ίδιοι χρονική περιορισμοί γι’ αυτά σαν του φαγητού. Το calcium carbonate είναι συμπλήρωμα Ασβεστίου και ταυτόχρονα αντιόξινο. Επίσης οι ίδιοι χρονικοί περιορισμοί υπάρχουν για συμπληρώματα Σιδήρου όπως το ferrous sulfate.

# Η δόση της L–thyroxine είναι περίπου 1.7 μg ανά κιλό βάρους σώματος/ημέρα. Όμως ίσως είναι καλύτερα να υπολογίζεται η δόση ανάλογα με το ιδανικό βάρος. [Αυτό βρίσκεται πολλαπλασιάζοντας το τετράγωνο του ύψους (σε μέτρα) με το 25 (π.χ. για άνθρωπο με ύψος 1.74 μέτρα: 1.74 x 1.74 x 25 = 75.69).]

# Γενικά αν δεν υπάρχει βαρύς Υποθυρεοειδισμός, μια αρχική δόση 50-75 µg/ημέρα είναι επαρκής για τους περισσότερους. (Σε βαρύ Υποθυρεοειδισμό π.χ. σε Μυξοίδημα, χρειάζεται εισαγωγή στο Νοσοκομείο).

# Η αρχική χορήγηση της L–thyroxine μπορεί να ξεκινήσει:

Α) με κανονική δόση: Σε Υγιείς κάτω των 65 ετών.

Β) με χαμηλότερη αρχική δόση (π.χ. το ¼ ως ½ της κανονικής δόσης) και να αυξάνεται σταδιακά:

1) Σε όλους τους ανθρώπους πάνω από 65 ετών.

2) Σε ανθρώπους κάτω των 65 ετών που έχουν Στεφανιαία Νόσο ή ιστορικό Παροξυσμικής Κολπικής Μαρμαρυγής.

# 6 εβδομάδες μετά την αρχική δόση και στη συνέχεια 6 εβδομάδες μετά από κάθε αλλαγή δόσης, γίνεται έλεγχος της TSH και αυξάνεται η δόση της L–thyroxine μέχρι να επιτευχθεί η επιθυμητή τιμή της TSH.

# Η επιθυμητή τιμή της TSH για τους υγιείς κάτω των 65 ετών είναι περίπου το 1.5 mU/l και για τους άνω των 65 ετών είναι περίπου τα 3 mU/l.

# Σε καμία περίπτωση η TSH δεν πρέπει να κατεβαίνει κάτω από το 0.1 mU/l, λόγω κινδύνου Κολπικής μαρμαρυγής και Οστεοπόρωσης.

# Υπ’ όψιν ότι η μείωση της TSH μπορεί να καθυστερήσει για πολλούς μήνες.

# Μετά τη ρύθμιση της δόσης της L–thyroxine ώστε η TSH να βρίσκεται στις επιθυμητές τιμές, επανέλεγχος της τιμής της TSH και πιθανή προσαρμογή της δόσης της L–thyroxine πρέπει να γίνεται:

α) Όποτε υπάρχει σημαντική μεταβολή του βάρους, αν υπάρξει εγκυμοσύνη, με την αύξηση της ηλικίας κλπ.

β) Όταν οριστικοποιηθεί η δόση συντήρησης, κάθε 6 μήνες ως 1 χρόνο θα γίνεται μέτρηση της TSH και αν χρειάζεται θα γίνεται αύξηση ή μείωση της δόσης της L–thyroxine (λόγω των σκαμπανεβασμάτων της βαρύτητας του Υποθυρεοειδισμού).

γ) Όταν ξεκινούν ή διακόπτονται ορισμένα φάρμακα όπως τα οιστρογόνα, τα ανδρογόνα, η phenobarbital, η phenytoin, η carbamazepine, η rifampin, η sertraline, θα γίνεται μέτρηση της TSH και ανάλογα θα αλλάζει και η δόση της L-thyroxine.

δ) Αν υπάρξουν συμπτώματα Θυρεοτοξίκωσης (μεγάλη δόση της L-thyroxine) ή Υποθυρεοειδισμού (μικρή δόση της L-thyroxine).

# Αν η δόση της L-thyroxine είναι δυσανάλογα μεγάλη για να επιτευχθεί ο στόχος της TSH, ελέγχουμε για πιθανή γαστρίτιδα ή κοιλιοκάκη. Αν ρυθμιστεί κάποιος με συγκεκριμένη δόση L-thyroxine και θεραπευτούν οι ανωτέρω παθήσεις θα χρειαστεί να ξαναελέγξουμε την TSH.

 

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΜΟΝΟΥ ΥΠΟΚΛΙΝΙΚΟΥ ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ (SCH)

Υπενθύμιση: Η fΤ4 είναι φυσιολογική, πάνω από 0.86 ng/dL.  

# Η L-thyroxine χορηγείται σε μικρότερους από 65 χρονών, αν η TSH είναι >10 mU/l, ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα.

# L-thyroxine πιθανόν χορηγείται σε μικρότερους από 65 χρονών, αν η TSH είναι 5 ως 10 mU/l και εφ’ όσον υπάρχουν συμπτώματα ή/και αυξημένα Αντι-ΤΡΟ Αντισώματα.

# Επίσης L-thyroxine χορηγείται μετά από ημι-θυρεοειδεκτομή και σε βρογχοκήλη (διόγκωση θυρεοειδούς) διάχυτη ή οζώδη, με σκοπό η TSH να επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα.

# Στόχος στις πιο πάνω περιπτώσεις είναι να επιτευχθεί σταθερή TSH ανάμεσα στα 0.4-2.5 mU/l.

# L-thyroxine ίσως δοθεί (ανάλογα με την περίπτωση) σε ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ από 65-70 ετών, αν υπάρχουν έντονα συμπτώματα Υποθυρεοειδισμού και ταυτόχρονα η TSH είναι >10 mU/l.

# Αν δοθεί L-thyroxine σ’ αυτούς, στόχος είναι να υπάρχει σταθερή TSH ανάμεσα στα 1 και 5 mU/l.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3923601/

2013 ETA Guideline: Management of Subclinical Hypothyroidism

# Φαίνεται ότι αν η fΤ4 βρίσκεται στα κατώτερα φυσιολογικά όρια (π.χ. 0.86-1.1 ng/dL) και η TSH δεν ξεπερνά το ανώτερο φυσιολογικό όριο για την ηλικία (π.χ. σε ηλικία 60-70 ετών: 4.33 mU/l, σε ηλικία 70-80 ετών: 5.9 mU/l, σε ηλικία > 80 ετών: 7.5 mU/l), υπάρχει όφελος επιβίωσης.

[Μια πρόσφατη μελέτη σε ανθρώπους άνω των 65 ετών έδειξε ότι όσοι έχουν χαμηλή (αλλά στα φυσιολογικά όρια) fΤ4 ή/και ψηλή (αλλά στα φυσιολογικά όρια) TSH, έχουν χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4333030/

Μια άλλη πρόσφατη (Σεπτέμβριος 2017) μελέτη από την Ολλανδία έδειξε ότι όσοι άνθρωποι έχουν τον φυσιολογικό θυρεοειδή τους να παράγει τις ορμόνες του (Τ4- Τ3) σε μικρότερες (φυσιολογικές) ποσότητες, ζουν περισσότερο, σε σύγκριση με όσους αυτός παράγει μεγαλύτερες, φυσιολογικές πάλι, ποσότητες.

(Οι τιμές που χρησιμοποιήθηκαν ήταν για την fΤ4 τα 0.86-1.94 ng/dL και για την TSH τα 0.40-4.0 mIU/L).

Συγκεκριμένα αν σε ηλικία 50 ετών ο θυρεοειδής λειτουργεί (παράγοντας Τ4 και Τ3) στην μικρότερη φυσιολογική ποσότητα, παρατείνεται η ζωή μέχρι και 3.5 χρόνια, συγκριτικά με όσους λειτουργεί στον μεγαλύτερο, φυσιολογικό πάλι βαθμό- ποσότητα.

http://jamanetwork.com/journals/jamainternalmedicine/article-abstract/2653451

Άλλη πρόσφατη μελέτη (TRUST) έδειξε ότι σε ηλικιωμένους με Υποκλινικό Υποθυρεοειδισμό και με λίγα συμπτώματα η χορήγηση L-thyroxine δεν πρόσφερε κάποιο όφελος στη διάρκεια 1 έτους.

http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1603825]

 

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

•  https://emedicine.medscape.com/article/122393-overview
• http://online.liebertpub.com/doi/pdf/10.1089/thy.2014.0028