Υποκαλιαιμία είναι η χαμηλή συγκέντρωση του Καλίου (Κ+) στο αίμα, κάτω από 3.5 mEq/L ή mmol/L. (Το Κάλιο ιδανικά έχει συγκέντρωση στο αίμα από 4 ως 4.5 mEq/L)

Αν δε η συγκέντρωση του Καλίου στο αίμα είναι λιγότερη από 2.9 mEq/L και ιδίως αν είναι λιγότερη από 2.5 mEq/L τότε η Υποκαλιαιμία είναι επικίνδυνη για τη ζωή.

Η Υποκαλιαιμία είναι η συχνότερη διαταραχή ηλεκτρολυτών, το δε Κάλιο (Κ+) είναι ο κυριότερος ενδοκυττάριος ηλεκτρολύτης ή κατιόν (άτομο Καλίου με θετικό ηλεκτρικό φορτίο).

Η Υποκαλιαιμία είναι συχνή σε ανθρώπους που νοσηλεύονται ή είναι σε ιδρύματα και σε όσους παίρνουν διουρητικά για Υπέρταση ή Καρδιακή Ανεπάρκεια. (Για τις αιτίες της Υποκαλιαιμίας, δες πιο κάτω)

Υπ’ όψιν ότι περίπου το 50% των περιπτώσεων Υποκαλιαιμίας συνοδεύεται από Υπομαγνησιαιμία, ιδίως σε όσους λαμβάνουν διουρητικά.

Επαρκής πρόσληψη (AI) Καλίου για φυσιολογικές καταστάσεις σε ηλικίες άνω των 18 ετών, είναι τα 3.4 γραμμάρια ημερησίως για τους άντρες και τα 2.6 γραμμάρια ημερησίως για τις γυναίκες.

[Πρόσφατη μελέτη υποστηρίζει ότι για κάθε 1 γραμμάριο αύξησης της ημερήσιας πρόσληψης Καλίου μειώνεται ο καρδιαγγειακός κίνδυνος κατά 18%.

https://www.nejm.org/doi/10.1056/NEJMoa2109794]

Το σώμα περιέχει περίπου 140 γραμμάρια (3500 mEq) Καλίου. Όσο Κάλιο δεν χρειάζεται από το προσλαμβανόμενο με τη διατροφή, αποβάλλεται κυρίως από τα νεφρά (90%), λίγο με τα κόπρανα (10%) και ελάχιστο από τον ιδρώτα.

Ο οργανισμός προσπαθεί να διατηρεί το Κάλιο του αίματος σταθερό (ομοιοστασία), μέσω της αποβολής του περισσεύματος του από τα νεφρά (με κύριο ρυθμιστή της αποβολής την Αλδοστερόνη) και μέσω της προσωρινής μετακίνησης του Καλίου μέσα ή έξω από τα μυϊκά κυρίως κύτταρα, από την αντλία Na+/K+ ATPase (ΝΚΑ), με κύριους ρυθμιστές τις εισόδου Καλίου στα κύτταρα τις Κατεχολαμίνες (β2 διεγέρτες) και την Ινσουλίνη που εκκρίνεται μετά από λήψη τροφής.

Υπ’ όψιν ότι μόνο το 2% περίπου του συνολικού Καλίου του σώματος είναι έξω από τα κύτταρα (λόγω δράσης της αντλίας NΚA), συνεπώς αν η Υποκαλιαιμία οφείλεται σε αυξημένη αποβολή του ή μειωμένη πρόσληψη του, μια μικρή μείωση στο Κάλιο του πλάσματος αντανακλά πολύ μεγαλύτερη μείωση στο ενδοκυττάριο Κάλιο.

[Το ενδοκυττάριο Κάλιο βρίσκεται κυρίως στους μυς (70%) και λιγότερο στο ήπαρ, στα ερυθρά αιμοσφαίρια κλπ.

Οι αντλίες NΚA υπάρχουν σε πολλά είδη κυττάρων, αλλά είναι αυξημένες στα κύτταρα των νεφρών, του εγκεφάλου και στα σπερματικά κύτταρα.

Η αντλία NΚA εξάγει 3 ιόντα Νατρίου από τα κύτταρα και εισάγει 2 ιόντα Καλίου σ’ αυτά]

Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΙΟΥ  

Το Κάλιο χρειάζεται για τη δημιουργία και διάδοση του ηλεκτρισμού στα μυϊκά κύτταρα της καρδιάς, στα νευρικά κύτταρα, στα σκελετικά μυϊκά κύτταρα κλπ.

Επιπλέον χρειάζεται για το μεταβολισμό των κυττάρων (π.χ. για την έκκριση Ινσουλίνης), για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης, συμμετέχει στην οξεοβασική ισορροπία (το ενδοκυττάριο Κ+ ανταλλάσσεται με εξωκυττάρια ιόντα Υδρογόνου Η+), για την κινητικότητα του εντέρου  κλπ.

Το Κάλιο συμμετέχει επίσης σε ενζυματικές δραστηριότητες (π.χ. στο μεταβολισμό των υδατανθράκων), στη διαίρεση των κυττάρων κλπ.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑΣ

Τα συμπτώματα από την Υποκαλιαιμία εξαρτώνται από τη διάρκεια και το βαθμό της και σχετίζονται κυρίως α) με τη δημιουργία και διάδοση του ηλεκτρισμού  στα νευρικά και μυϊκά κύτταρα, και στα κύτταρα της καρδιάς (Δες πιο κάτω) β) με το Μεταβολισμό των κυττάρων, γ) με πρόκληση Μεταβολικής Αλκάλωσης, δ) με δημιουργία Πολυουρίας από δράση στα νεφρά  κλπ.

[Η Υποκαλιαιμία προκαλεί Μεταβολική Αλκάλωση (pH >7.45), λόγω μείωσης των οξέων στο αίμα.

Η μείωση των οξέων στο αίμα στην Υποκαλιαιμία γίνεται με 2 τρόπους: Για να αυξηθεί το Κάλιο στο αίμα, ανταλλάσσεται εξωκυττάριο Η+ (οξέα), με ενδοκυττάριο Κ+. Επιπλέον στην Υποκαλιαιμία αυξάνεται η αποβολή Η+ από τα εσπειραμένα σωληνάρια του νεφρού].

Η Υποκαλιαιμία επηρεάζει την καρδιά (προκαλεί μέχρι και θανατηφόρες καρδιακές αρρυθμίες) τους μυς, τα νευρικό σύστημα, το γαστρεντερικό σύστημα και προκαλεί εξάντληση, μυϊκή αδυναμία (μέχρι παράλυση σε βαρειά Υποκαλιαιμία), κράμπες (μέχρι ραβδομυόλυση σε βαρειά Υποκαλιαιμία), τρεμούλες, αδιαθεσία, μούδιασμα, δυσκοιλιότητα, ναυτία, κοιλιακούς πόνους, ψυχικά συμπτώματα (π.χ. ευερεθιστότητα, σύγχυση) κλπ.

Η χρόνια Υποκαλιαιμία αυξάνει την αρτηριακή πίεση, τα αγγειακά εγκεφαλικά, τη νεφρολιθίαση (λόγω αύξησης της αποβολής Ασβεστίου στα ούρα), προδιαθέτει σε οστεοπορωτικά κατάγματα (μειώνει την οστική πυκνότητα), μειώνει την έκκριση Ινσουλίνης (προκαλείται Υπεργλυκαιμία) κλπ.

 

ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ (Λεπτομέρειες υπάρχουν στο τέλος)

Η Υποκαλιαιμία προκαλεί αύξηση των επεισοδίων κολπικής μαρμαρυγής και κοιλιακών αρρυθμιών π.χ. Torsades de pointes, πολύμορφης κοιλιακής ταχυκαρδίας, κοιλιακής μαρμαρυγής και αιφνιδίου θανάτου.

Άλλες αρρυθμίες που μπορεί να προκληθούν είναι οι έκτακτες κοιλιακές και κολπικές συστολές, κομβική ταχυκαρδία, κολποκοιλιακός αποκλεισμός, φλεβοκομβική βραδυκαρδία κλπ.

Στο ΗΚΓμα φαίνεται πτώση του διαστήματος ST, μείωση – επιπέδωση του κύματος Τ, εμφάνιση κύματος U (καθυστερημένη επαναπόλωση των τελευταίων κυττάρων της αριστερής κοιλίας, π.χ. θηλοειδών μυών?) και πιθανώς παράταση του διαστήματος QT (στην ουσία μακρό QU).

ΠΗΓΕΣ ΚΑΛΙΟΥ

Το Κάλιο υπάρχει κυρίως στα όσπρια (ιδίως φακές και μαυρομάτικα φασόλια), στα αποξηραμένα βερίκοκα, στα αποξηραμένα σύκα, στις σταφίδες, στο αβοκάντο, στα κολοκυθάκια, στις πατάτες, στο χυμό πορτοκαλιού, στη μπανάνα, στο γάλα, στο γιαούρτι, στο σπανάκι, στις ντομάτες, στις πατάτες, στα πορτοκάλια, στο κοτόπουλο, στο μοσχάρι, στο σολομό, κλπ.

 

ΑΙΤΙΕΣ ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑΣ

Οι αιτίες που προκαλούν μείωση του Καλίου στο αίμα είναι κυρίως η αυξημένη απώλεια του από τα νεφρά και από το γαστρεντερικό, από μετακίνηση του μέσα στα κύτταρα, και σπάνια από υπερβολικό ιδρώτα ή μειωμένη πρόσληψη του με τη διατροφή.

α) Η αυξημένη απώλεια του από τα νεφρά συμβαίνει λόγω χορήγησης Διουρητικών, Κορτιζόνης, από σύνδρομο Cushing, μερικές φορές από Υπομαγνησιαιμία (ιδίως αν είναι αυξημένο το Νάτριο στο αίμα), από πρωτοπαθή Υπεραλδοστερονισμό (ή σύνδρομο Conn), από στένωση νεφρικής αρτηρίας (αυξάνεται το Νάτριο και μειώνεται το Κάλιο στο αίμα), από βλάβη στα νεφρικά σωληνάρια λόγω Νεφροτοξικών φαρμάκων (π.χ. Αμινογλυκοζίδες, Πενικιλίνες, Αμφοτερισίνη Β, Αζιθρομυκίνη, Cisplatin, Κυκλοφωσφαμίδη), από διαφορές Νεφρικές παθήσεις, από σπάνια γενετικά σύνδρομα των νεφρών (Σύνδρομα Bartter, Gitelman και Liddle), από ωσμωτική διούρηση (π.χ. σε Σ. Διαβήτη), από μεταβολική Αλκάλωση, από υπερβολική Καφεΐνη (και από χρόνια υπερβολική, > 4 λίτρα, λήψη Cola), από συνεχή χρήση Γλυκόριζας (δρα σαν την Αλδοστερόνη)  κλπ.

β) Η αυξημένη απώλεια του από το γαστρεντερικό μπορεί να συμβεί λόγω συνεχών εμετών ή διάρροιας, από συχνή χρήση υπακτικών (π.χ. Φαινολοφθαλείνης), σε φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου π.χ. Ελκώδης κολίτιδα, Νόσος του Crohn κλπ.

γ) Η μετακίνηση του Καλίου μέσα στα κύτταρα προκαλεί προσωρινή Υποκαλιαιμία και γίνεται από την αύξηση της δράσης των αντλιών Na+/K+ ATPase, λόγω χορήγησης Ινσουλίνης σε Διαβητική κετοξέωση, από Κατεχολαμίνες, από β2 συμπαθομιμητικά φάρμακα (π.χ. Albuterol, Terbutaline, Εphedrine), από Θεοφυλλίνη, από θυρεοτοξίκωση ή Υπερθυρεοειδισμό, από Αλκάλωση (μπαίνει Κάλιο στα κύτταρα σε αντάλλαγμα με έξοδο Η+), από Υποθερμία, από Υποκαλιαιμική περιοδική παράλυση, σπάνια από τις αντιψυχωσικές ουσίες Quetiapine (π.χ. Seroquel) και Risperidone κλπ.

>> Σπάνιες αιτίες Υποκαλιαιμίας είναι ο υπερβολικός ιδρώτας και η μειωμένη πρόσληψη του Καλίου από τη διατροφή (π.χ. σε νευρική ανορεξία, σε άνοια, σε κετογονική δίαιτα*).

[*Στην κετογονική δίαιτα δυστυχώς αποκλείονται από τη διατροφή πολλά τρόφιμα που έχουν Κάλιο, όπως οι πατάτες και οι μπανάνες και επιπλέον αυξάνεται η αποβολή Καλίου από τα νεφρά, λόγω μείωσης των επιπέδων ινσουλίνης]

>> Αν υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων, όπως π.χ. σε Οξεία Λευχαιμία, και δεν γίνει άμεσος διαχωρισμός σε πλάσμα και κύτταρα, εμφανίζεται Ψευδο-Υποκαλιαιμία που είναι ψευδές εργαστηριακό αποτέλεσμα, λόγω εισόδου του Καλίου στα λευκά αιμοσφαίρια.

 

ΠΩΣ  ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑΣ

Η αιτία της Υποκαλιαιμίας συχνά μπορεί να φανεί από το ιστορικό, π.χ. υπάρχει λήψη Διουρητικών, Κορτιζόνης, λήψη νεφροτοξικών φαρμάκων, υπακτικών φαρμάκων, β2 συμπαθομιμητικών, θεοφυλλίνης, συχνή χρήση γλυκόριζας, συνεχείς εμετοί ή διάρροιες κλπ.

Πέρα από το ιστορικό θα ληφθεί αίμα για βασικές εξετάσεις, π.χ. Κάλιο, Νάτριο, Μαγνήσιο, Ασβέστιο, Σάκχαρο, Κρεατινίνη κλπ.

Αν δεν είναι εμφανής από το ιστορικό η αιτία της υποκαλιαιμίας, α) μετράται το Κάλιο που αποβάλλεται – χάνεται από τα νεφρά, ελέγχεται η κατάσταση της οξεοβασικής ισορροπίας στο αίμα* (μπορεί να υπάρχει Αλκάλωση), η τιμή του Μαγνησίου σ’ αυτό και το επίπεδο της Αρτηριακής Πίεσης.

[*Για να διατηρηθεί η οξεοβασική ισορροπία στο αίμα, το pH πρέπει να είναι 7.4 που είναι το ιδανικό επίπεδο για τις βιολογικές διεργασίες στο σώμα.

Tο pH διατηρείται σταθερό με τη δράση των νεφρών (αποβάλλουν Οξέα και επαναπροσλαμβάνουν Αλκάλεα – Βάσεις) και των πνευμόνων (μέσω αυξομειώσεων στην αποβολή CO2).

Αν το pH είναι περισσότερο από 7.45 υπάρχει Αλκάλωση, ενώ αν είναι μικρότερο από 7.35 υπάρχει Οξέωση]

>> Αν δεν υπάρχει υπερβολική απώλεια Καλίου από τα νεφρά, ελέγχονται οι άλλες αιτίες που προκαλούν Υποκαλιαιμία.

>> Αν αποβάλλεται από τα νεφρά αυξημένη ποσότητα Καλίου ελέγχονται οι αιτίες που προκαλούν απώλεια του από τα νεφρά.

Σε τυχαίο δείγμα ούρων ελέγχεται η ποσότητα Καλίου που αν είναι μεγαλύτερη από 15 – 20 mmol/L (ή mEq/L ) και o λόγος Καλίου προς Κρεατινίνη (KCR) που αν είναι μεγαλύτερος από 1.5 -2 (mmol Καλίου/mmol Κρεατινίνης) ή μεγαλύτερος από 13 mEq Καλίου/g Κρεατινίνης, η Υποκαλιαιμία συνήθως οφείλεται σε αυξημένη απώλεια του από τα νεφρά.

 Αν η απώλεια Καλίου από τα νεφρά είναι υπερβολική ο διαγνωστικός αλγόριθμος κινείται ανάλογα με το Ph και την Αρτηριακή Πίεση.

Σε αυξημένη απώλεια Καλίου από τα Νεφρά και ύπαρξη Υπέρτασης, παθήσεις που προκαλούν Υποκαλιαιμία είναι ο πρωτοπαθής Υπεραλδοστερονισμός, το σύνδρομο Cushing, το σύνδρομο Liddle κλπ.

Σε αυξημένη απώλεια Καλίου από τα Νεφρά και ύπαρξη φυσιολογικής πίεσης, περιπτώσεις που προκαλούν Υποκαλιαιμία είναι η χρήση Διουρητικών, η Υπομαγνησιαιμία, το σύνδρομο Bartter, το σύνδρομο Gitelman κλπ.

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑΣ

Ο θεμέλιος λίθος της θεραπείας της Υποκαλιαιμίας είναι η διόρθωση της αιτίας που την προκαλεί.

>> Αν αιτία της Υποκαλιαιμίας είναι η είσοδος του Καλίου μέσα στα κύτταρα (δες πιο πάνω), χορηγείται το Κάλιο με μεγάλη προσοχή, γιατί μόλις διορθωθεί η προσωρινή αιτία, το Κάλιο θα επανέλθει στον εξωκυττάριο χώρο και θα προκληθεί Υπερκαλιαιμία.

>>> Η θεραπεία της Υποκαλιαιμίας, αν η αιτία της Υποκαλιαιμίας ΔΕΝ είναι η μετακίνηση του Καλίου ενδοκυτταρίως και εφ’ όσον ΔΕΝ υπάρχει βαρειά Νεφρική Ανεπάρκεια:

Η χορήγηση Καλίου γίνεται κατά προτίμηση με σκεύασμα Χλωριούχου Καλίου από το στόμα (το ενδοφλέβιο Κάλιο προκαλεί έντονη φλεγμονή στη φλέβα).

Η ενδοφλέβια χορήγηση προτιμάται αν υπάρχουν Ηλεκτροκαρδιογραφικές αλλοιώσεις ή νευρολογικά συμπτώματα, ή ισχαιμία μυοκαρδίου ή υπάρχει λήψη Δακτυλίτιδας ή αν δεν λειτουργεί το έντερο, ή αν ο ασθενής δεν μπορεί να ανεχτεί το Κάλιο από το στόμα.

Η ενδοφλέβια χορήγηση του (σε διάλυμα 0.9% sodium chloride) θα γίνει με ρυθμό μέχρι 10 mEq/ώρα (π.χ. 30 meq/L KCl ανά Λίτρο, σε 4 ώρες).

>> Υπ’ όψιν ότι κατά τη θεραπεία πρέπει να ελέγχεται το Κάλιο στο αίμα και ΗΚΓφημα καθημερινά.

(Παραδείγματα χορήγησης Καλίου ανάλογα με την Υποκαλιαιμία, υπάρχουν στο τέλος)

>>Αν χρειάζεται Ινσουλίνη, αυτή θα δοθεί ΜΕΤΑ τη διόρθωση της Υποκαλιαιμίας (>3.5 mEq/L).

>> Σε περίπτωση που υπάρχει Υποκαλιαιμία, αλλά χρειάζεται να συνεχιστεί η χορήγηση διουρητικών (π.χ. σε Υπέρταση, σε Καρδιακή Ανεπάρκεια κλπ.), θα προστεθεί επιπλέον του Καλίου, διουρητικό που κατακρατά Κάλιο π.χ. Eplerenone (π.χ. Inspra) ή Spirolactone (π.χ. Αldactone), ή Amiloride (Amiloride +Furosemide = Frumil ή Amiloride + Hydrochlorothiazide = Moduretic) ή Triamterene.

>>> Αν συνυπάρχει Υπομαγνησιαιμία, αυτή θα πρέπει να διορθωθεί ΠΡΙΝ τη χορήγηση Καλίου π.χ. με ενδοφλέβιο Μαγνήσιο (MgSO₄) 10-20 mEq στην πρώτη ώρα και μετά 4 mEq ανά ώρα, μέχρι το Μαγνήσιο να φτάσει στο αίμα τα 1.7 mEq/L.

[Υπ’ όψιν ότι περίπου το 50% των περιπτώσεων Υποκαλιαιμίας συνοδεύεται από Υπομαγνησιαιμία, ιδίως σε όσους λαμβάνουν διουρητικά.

Το Μαγνήσιο χρειάζεται σαν συμπαράγοντας για τη λειτουργία της αντλίας Na+/K+ ATPase  που μεταφέρει Κάλιο μέσα στα κύτταρα.

Επιπλέον το χαμηλό Μαγνήσιο στο αίμα προκαλεί απώλεια Καλίου από τα νεφρικά σωληνάρια.]

Παραδείγματα χορήγησης Καλίου, ανάλογα με τη μείωση του στο αίμα όταν η αιτία της Υποκαλιαιμίας ΔΕΝ είναι η μετακίνηση του Καλίου ενδοκυτταρίως και εφ’ όσον ΔΕΝ υπάρχει βαρειά Νεφρική Ανεπάρκεια (το eGFR είναι > 30 ml/min):

>>> Αν το Κάλιο στο αίμα είναι 2.5 mEq/L υπάρχει έλλειψη περίπου 300 mEq Καλίου στο σώμα (ενδο και εξωκυττάριο), οπότε για αναπλήρωση μόνο θα χορηγηθούν είτε ενδοφλεβίως είτε/και από το στόμα:

α) Περίπου 22 φύσιγγες POTASSIUM CHLORIDE 10% (κάθε φύσιγγα περιέχει 1g χλωριούχου καλίου που αντιστοιχεί σε 13.4mEq K+), στην αντίστοιχη ποσότητα διαλύματος ΝαCl 0.9% (σε 1 λίτρο μπορούν να προστεθούν μέχρι 7 φύσιγγες) σε περισσότερες από 36 ώρες.

β) Από το στόμα, μετά από φαγητό, περίπου 15 συνολικά κουταλιές της σούπας των 15 ml SOPA-K (15 ml SOPA K = 19.7 mEq K+) διαιρεμένες σε 3 δόσεις την ημέρα για 5 μέρες (αυτό δεν περιέχει ζάχαρη).

(Την πρώτη μέρα χορηγείται μεγαλύτερη ποσότητα)

>>>  Αν το Κάλιο στο αίμα είναι 3 mEq/L υπάρχει έλλειψη περίπου 150 mEq Καλίου στο σώμα (ενδο και εξωκυττάριο), οπότε για αναπλήρωση μόνο θα χορηγηθούν από το στόμα, μετά το φαγητό: Περίπου 8 συνολικά κουταλιές των 15 ml SOPA K (15 ml SOPA K = 19.7 mEq K+) διαιρεμένες σε 2 δόσεις την ημέρα για 4 μέρες

[ή 42 συνολικά διαλυόμενα χάπια KLOREF (1 χάπι KLOREF = 3.52 mEq K+) διαιρεμένα σε 4 δόσεις την ημέρα για 5 μέρες]

ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ

Η Υποκαλιαιμία προκαλεί αύξηση των επεισοδίων κολπικής μαρμαρυγής και κοιλιακών αρρυθμιών π.χ. Torsades de pointes, πολύμορφης κοιλιακής ταχυκαρδίας, κοιλιακής μαρμαρυγής και αιφνιδίου θανάτου.

Άλλες αρρυθμίες που μπορεί να προκληθούν είναι έκτακτες κοιλιακές και κολπικές συστολές, κομβική ταχυκαρδία, κολποκοιλιακός αποκλεισμός, φλεβοκομβική βραδυκαρδία κλπ.

Οι δράσεις στους ηλεκτρολύτες από την Υποκαλιαιμία, δημιουργούνται γιατί αυτή μειώνει τη δράση της αντλίας Na⁺–K⁺ ATPase (οπότε μειώνεται η είσοδος Καλίου στα κύτταρα, αυξάνεται το ενδοκυττάριο Νάτριο και αυξάνεται το ενδοκυττάριο Ασβέστιο μέσω μείωσης της εξόδου του από την αντλία NCX).

Επίσης παραδόξως μειώνεται η μετακίνηση Κ+ προς τον εξωκυττάριο χώρο (μειώνονται οι ανοιχτοί δίαυλοι Καλίου, I_Kr, κατά την επαναπόλωση).

Τελικά η Υποκαλιαιμία προκαλεί Υπερπόλωση (γίνεται πιο αρνητικό το εσωτερικό του κυττάρου)** στη φάση ηρεμίας, παρατείνει τη φάση 2 (φάση plateau ή Action Potential), καθυστερεί η φάση 3 της επαναπόλωσης, με τελικό αποτέλεσμα να δημιουργούνται πρώιμες μετεκπολώσεις (EADs), καθυστερημένες μετεκπολώσεις (DADs), αυξημένος αυτοματισμός και αρρυθμίες επανεισόδου.

[Η Υπερπόλωση** μειώνει την ερεθισιμότητα (ή ανταπόκριση) των μυϊκών και νευρικών κυττάρων. Μειώνεται το ηλεκτρικό δυναμικό στο εσωτερικό των μυοκυττάρων, στη φάση ηρεμίας, πιο κάτω από τα – 90 mV, οπότε τα κύτταρα δεν εκπολώνονται εύκολα και μειώνεται η διάδοση του ηλεκτρισμού.

Στην καρδιά αυξάνεται επίσης η ερεθισιμότητα (αυξάνονται τα βηματοδοτικά ρεύματα  (I_f) που προκαλούν εκπόλωση στα βηματοδοτικά κύτταρα ιδίως των ινών Purkinje)]

Υπ’ όψιν ότι η Υποκαλιαιμία σε όποιον παίρνει Δακτυλίτιδα (Digoxin), αυξάνει την τοξικότητα της. (Η Δακτυλίτιδα δρα μπλοκάροντας τη λειτουργία της αντλίας Na⁺–K⁺ ATPase).

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCRESAHA.119.315641

https://www.ahajournals.org/doi/full/10.1161/CIRCEP.116.004667

https://ec.bioscientifica.com/view/journals/ec/7/4/EC-18-0109.xml

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5399982/

https://emedicine.medscape.com/article/242008-overview

https://www.fortunejournals.com/articles/hypokalemia-a-practical-approach-to-diagnosis-and-treatment.html

https://www.aafp.org/afp/2015/0915/p487.html

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5881435/

https://ec.bioscientifica.com/view/journals/ec/7/4/EC-18-0109.xml